یکی از مولویان اهل سنت : « من این حرف شیعیان را که می گویند با وجود بودن خلیفه چهارم و مردی نیرومند به مانند علی در منزل ، خانمش فاطمه به پشت در بیاید ! ... . »
با ارزیابى صحیح تاریخ سیاسى اسلام، و واقعیت هاى مطرح شده در هنگامه ى بعثت تا وفات رسول گرامى اسلام صلى اللَّه علیه و آله، و موضع گیریهاى خصمانه ى احزاب سیاسى مخالف و قدرت طلبان منتظر فرصت، به این نتیجه مى رسیم که:
اگر خداوند حضرت فاطمه علیهاالسلام را براى مقطع زمانى حسّاس 75 روز (یا نود و پنج روز) پس از وفات رسول خدا صلى اللَّه علیه و آله انتخاب نکرده بود، و مبارزات آن بزرگ بانوى جهانیان نبود :
حوداث ناگوار پس از وفات رسول خدا صلى اللَّه علیه و آله و سلم نشان داد، همه ى آنها که ادعاى ایمان و اسلام مى کردند ، صادق نبودند ، بظاهر تسلیم شده بودند و در دل کینه ها و عقده ها پنهان کرده و منتظر فرصت مناسب بودند ... .
* در قرآن ، آیات متعدّدى ، خطر منافقان را گوشزد نموده و به مذمّت آنان پرداخته و حتّى یک سوره مستقلّ درباره آنان نازل شده و اعلام نموده که بدترین جایگاه جهنّم به آنان اختصاص دارد ( إنّ المنافقین فی الدرک الأسفل من النار ) نساء : 145 . و به تعبیر بعضى از علماى اهل سنّت ، نزدیک به یک سوّم قرآن در باره منافقان ومذمّت و خیانت آنان مىباشد[1].
تاریخ دانشگاه بزرگی است که در آن، از سنت ها و قانون حاکم بر تاریخ و جامعه بشری سخن به میان می آورد و ضمن بیان امکان وقوعی اموری، به تحلیل و تبیین علل وقوعی آن نیز اشاره می کند. درس هایی که انسان از تاریخ می گیرد، بسیار متنوع و متعدد است. از این رو قرآن به تاریخ گذشتگان بسیار اهمیت می دهد و آموزه های معرفتی و دستوری خود را در قالب سرگذشت ها بیان می دارد.
در نگرش اسلام، دو جریان حق و باطل از زمانی که دنیا آفریده شد، بوجود آمد. البته زمانی این دو جریان پدیدار شد که موجودات دارای اراده و اختیار چون جن و انسان آفریده شد؛ چرا که اراده و اختیار به این دو موجود این امکان را می بخشد تا خود به اختیار خویش، انتخاب کنند.
امیر المومنان علیه السلام برای آنکه بر مسلمین اتمام حجت شود تا بعدها کسی سکوت امام را دلیل بر انصراف ایشان از رهبری اسلامی تلقی ننماید و نیز برای اعتراض به دستگاه حاکم به در خانه های مسلمانان مدینه آمد و آنها را به یاد سفارشات پیامبر صلی الله علیه و آله در زمینه خلافت بعد از خود انداخت و از آنها برای ارجاع رهبری به مسیر اصلی اش کمک خواست.
همانطور که می‌دانیم یکی از حقوق حضرت زهرا (س) که پس از ارتحال
پیامبر اکرم (ص) غصب شد، مزرعه بزرگ فدک بود . این غصب، در
تمام دوره خلافت سه خلیفه اول راشدین ادامه داشت.
ممکن است این سؤال ایجاد شود که چرا حضرت امیرالمؤمنین(ع) در دوران
خلافتشان حق غصب‌شده‌ی فدک را بازپس نگرفتند.
یعنی با این که حضرت می‌توانست حق غصب شده اهل‌بیت را به آنان
برگرداند چرا چنین نکرد؟
دخت گرامى پیامبر(صلى الله علیه وآله) از مقام والایى برخوردار بود. سخنان رسول گرامى(صلى الله علیه وآله) در حقّ دخترش حاکى از عصمت و پیراستگى او از گناه است.
افسانه یا واقعیّت؟
در این نوشتار امور ذیل را پى مى گیریم:
1. حضرت زهرا(علیها السلام) در لسان رسول خدا(صلى الله علیه وآله)
2. احترام خانه آن حضرت در قرآن و سنت.
3. هتک حرمت خانه آن حضرت.
به امید آنکه با تشریح این نقاط سه گانه، نویسنده مقاله، در برابر
حقیقت سر تسلیم فرود آورد. و از نوشته خود نادم و پشیمان گردد و به جبران کار خود
بپردازد.
این نکته حائز اهمیت است که تمام مطالب این نوشتار از منابع معروف اهل
سنّت گرفته شده است.