به خدا سوگند! هرگز فکر نمى کردم ، و به خاطرم خطور نمى کرد که عرب بعد از پیامبر(ص )، امر امامت و رهبرى را از اهل بیت او برگرداند (و در جاى دیگر قرار دهد و باور نمى کردم ) مرا از عهده دار شدن آن باز دارد.
در چکاچک شمشیرها و نیزه‌ها، در میان ولوله و شور جنگ و نبرد، در لابه‌لای نعره‌ها و فریادهای رزم‌آوران جنگ جمل، مردی سر به گریبان اندیشه فرو برده بود:
وا ابتاه!
لحظات آخر عمر پیغمبر بود. آمد مسجد مدینه؛ سلمان و علی زیر بغل های حضرت را گرفته بودند. روی پله ی اول منبر نشست. نگاهی به جمعیت مسلمانان انداخت؛ یکی یکی چهره ها را نگاه کرد و شورع کرد به صحبت کردن؛
تاریخ، موطن حادثه ها و زمان، بستر ظهور و بروز پدیده هاست؛ پدیده هایی که دم به دم به سان قطره یا موجی به سواحل تاریخ برخورد کرده و محو می شوند. در این میان، آن دسته از وقایع و حوادثی که ریشه در اخلاص و توحید دارند، باقی مانده و موجی برخاسته از ناپیداکرانه ی موجودیت آن ها، در بستر تاریخ، ساری و جاری می شود؛ چنان که جهاد عاشوراییان، همه روزها و همه زمین ها را دربرگرفت و در همه عوالم درخشید.
بانوی بزرگ اسلام، حضرت فاطمه سلام الله علیهامظلومه زمان خویش و همه سده ها و قرن هایی است که تاکنون بر عالم اسلام گذشته است. این مرکز و قطب اهل بیت در سخنان پیامبر(ص) و نیز رفتارهای آن حضرت با وی به خوبی معرفی شده است; به طوری که در جوامع روایی شیعه و سنی، بازتاب برجسته و گسترده ای دارد و همه محدثان و فقیهان به این سخنان و رفتارهای پیامبر(ص) در معرفی دختر بزرگوارش به دیده اعجاب نگریسته اند.
در این مقاله، گوشه ای از شخصیت صدیقه کبری(س) را در آیینه گفتار و کردارنبوی(ص) در چهار قسمت می نگریم:
1) رضا و غضب فاطمه(س)
2) مقام فاطمه زهرا(س) در روز مباهله
3) مقام فاطمه زهرا(س) در روز قیامت
4) مظلومیت علی(ع) در شهادت فاطمه(س).
تکیه ما در این نوشتار، بر مجامع روایی و تفسیری اهل سنت است، چرا که:
خوش تر آن باشد که سر دلبران گفته آید در حدیث دیگران
در مدینه منوره; شهر پیامبر، تنها یک خانه بود که رسول الله صلی الله علیه و آله به آن عشق می ورزید و اهلش را به شدت دوست می داشت. در و دیوار و فضای این خانه از معنویت و نورانیتی خاص، حکایت داشت.
این خانه روز و شب محل نزول و عروج فرشتگان الهی بود.پیامبر صلی الله علیه و آله آن قدر به این خانه احترام می گذاشت که بدون اجازه وارد آن نمی گردید، هر صبح و شام به آن جا می رفت و پس از کوبیدن در آن، با صدای بلند بر اهلش سلام می داد.
هنگام خارج شدن از شهر، آخرین نقطه توقفش درمدینه بود وپس از مراجعت، اول به سراغ همان خانه می رفت.
آن خانه، خانه فاطمه علیها السلام بود که این نوشتار کوتاه به وصف آن خواهد پرداخت.
یکی از عوامل اساسی در تکامل انسان عنصر «اسوه » است
به یقین ارائه تعریف جامعی از اسوه در همه موضوعات مربوط به حیات مادی و معنوی بشر که بتواند با برقراری اعتدال بین نیازها و استعدادهای انسانی، آنها را در حد طاقت بشری به کمال لایق خود برساند، بدون هدایت وحی، توفیق بایسته را نخواهد یافت.