در این مقاله سعی شده به این پرسش پاسخ داده شود که چرا مهاجر و انصار بعد از رحلت رسول خدا(ص) به آنهمه سفارش غلیظ و شداد پیامبر اکرم(ص) در پیروی از امیرالمؤمنین(ع) سستی نمودند و او را تنها گذاشتند. پاسخ به این سوال وقتی دشوارتر می شود که نمونه های عجیبی از ایمان آنان به نبوت رسول خدا(ص) را در تاریخ به نظاره بنشینیم. نتیجه نهایی این بحث می تواند به درد امروز و فردای ما بخورد.
چون نامه جرم ما به هم پیچیدند
بردند و به میزان عمل سنجیدند
بیش از همه کس گناه ما بود ولی
ما را به محبت علی (علیه السلام ) بخشیدند
ظهر روز نوزدهم بود که منبری این داستان را که بارها شنیده بودم را تعریف کرد : ... یکی از کارهای معاویه و عمروعاص بر علیه امیرالمؤمنین علیه السلام این بود که با شناسایی خانه های دارای کودک خردسال یک عدد بچه بزغاله را به آنها می دادند و خوب که با این بچه بزغاله انس می گیرد مأموران حکومتی شبانه آنها را غارت کرده و فردا عنوان می کنند که (نستجیربالله ) امیرالمؤمنین علیه السلام بزغاله آنها را دزدیده است !!
شاید بتوان برای لحظاتی حال آن کودک مغموم و شدت بغضش نسبت به مولا را در ذهن متبادر کرد ...
***
اما آن چیزی که حال ما را دگرگون کرد این بود که نکند شیطان دنیا را بسان بچه بزغاله ای برای ما زینت کرده باشد و کمبود آن را از ناحیه مولا جلوه گر نماید !!
سعی کنیم به دو چیز همیشه معتقد باشیم :
اول « هر عیب که هست از مسلمانی ماست »
و دوم « هر که در این بزم مقرب تر است جام بلا بیشترش می دهند ...»
آقا فرمود : تو ( که از میان 700 نفر 70 نفر و از میان 70 نفر 10 نفر و تو یکی از آن ده نفری که برگزیده و زبده محبین من در شهرتان هستی) روزی قاتل من خواهی شد !!
با تعجب و قیافه ای حق به جانب : من ! من عبدالرحمن ! اگر این طور است همین جا سر مرا ببرید !!
آقا فرمودند : نه من قصاص قبل از جنایت انجام نمی دهم .
***
اگر بعد از آن دیدار ابن ملجم می مرد ، الان کجا بود ؟!!
اگر تو درگیریهای کوچه بنی هاشم زبیر کشته می شد ، الان کجا بود ؟!!
اگر ...
اگر قبل از روز عاشورا
امیر المؤمنین (ع) در یکی از مناجاتشان می فرمایند : خدایا تو همون هستی که من دوست دارم ، منم همون قرار بده که تو دوست داری !