2. 110 فضیلت + پوستر (3 در 4)

حدیثى است که به صحت سند آن اهل حدیث و رجال از عامه اعتراف کردند ، و خلاصهء آن این است که جمعى نزد ابن عباس آمدند و ناروا به امیر المومنین ( علیه السلام ) مى گفتند . ابن عباس گفت : ناروا به کسى مى گویند که براى او ده فضیلت است که براى احدى نیست :

 1 ) در جنگ خیبر که ( دیگران رفتند و عاجزانه برگشتند ) رسول خدا فرمود : کسى را مى فرستم که هرگز خدا او را خوار و ذلیل نکرد ، او دوست دارد خدا و رسول را ، و خدا و رسول دوستدار او هستند . همگى گردن کشیدند که چنین کسى کیست ؟ پس فرمود : على کجاست ؟ آن حضرت با چشم رمد دیده آمد ، بعد از شفاى چشم به دست رسول خدا ، آن حضرت رایت را سه مرتبه به اهتزاز در آورد و به دست على ( علیه السلام ) داد .

 2 ) رسول خدا فلانى را به سوره ء توبه به جانب مشرکین فرستاد ، پس على را پشت سر او فرستاد و سوره را از او گرفت ، و فرمود سوره را نمى برد مگر مردى که او از من است و من از اویم .

 3 ) رسول خدا فرمود : کدام یک از شما با من در دنیا و آخرت موالات مى کنید ؟ کسى نپذیرفت ، به على فرمود : تو ولى من هستى در دنیا و آخرت .

 4 ) على اول کسى بود که ایمان آورد بعد از خدیجه .

 5 ) رسول خدا جامه ی خود را بر چهار نفر انداخت بر على و فاطمه وحسن و حسین (علیه السلام) و فرمود : (إنما یرید الله لیذهب عنکم الرجس أهل البیت ویطهرکم تطهیرا )

 6 ) على آن کسى بود که جان خود را فداى جان رسول خدا کرد و جامهء او را پوشید و شب بر جاى او خوابید ، و تا صبح مشرکین به گمان پیغمبر او را سنگباران کردند .

 7 ) در غزوه ی تبوک على را در مدینه به جاى خود گذاشت ، چون از فراق رسول خدا در آن سفر گریه کرد ، فرمود : آیا راضى نمى شوى که منزلت تو نسبت به من همان منزلت هارون باشد نسبت به موسى ، مگر آن که بعد از من پیغمبرى نیست ، همانا سزاوار نیست که من بروم مگر این که تو خلیفه ی من باشى ؟

 8 ) رسول خدا به على (ع) فرمود : تو بعد از من ولى هر مؤمن و مؤمنه هستى .

 9 ) رسول خدا تمام درهایى که به مسجد آن حضرت باز مى شد بست ، بجز در خانهء على (ع) را .

 10 ) رسول خدا فرمود : من کنت مولاه فعلى مولاه .

 آیا با وجود نص پیغمبر ( صلى الله علیه وآله و سلم ) که رایت فتح را با وجود همهء اصحاب به دست على داد و تنها او را حبیب و محبوب خدا و رسول خواند ، و پیام خدا را از دیگران گرفت و به او داد ، که باید مبلغ کلام خدا ، على ( علیه السلام ) باشد ، به علت این که او از من و من از اویم ، و تصریح آن حضرت که سزاوار نیست من بروم و تو خلیفهء من نباشى ، و بیان ولایت مطلقه و کلیه ی آن حضرت به « انت ولى کل مؤمن بعدى و مؤمنه » و « من کنت مولاه فعلى مولاه » در این سنت صحیحه براى اهل نظر و انصاف مجال شک وریبى در خلافت بلافصل آن حضرت باقى مى ماند ؟ !

المستدرک على الصحیحین ، جلد 3 ، صفحه 132 مسند احمد بن المعجم الکبیر ، جلد 12 ، صفحهء 97 ، رقم 12593 فضائل الصحابة ، جلد 2 ، صفحهء 682 ، رقم 1168 و کتب دیگر عامه . مناقب أمیر المؤمنین ( علیه السلام ) ، جلد 2 ، صفحهء 505 شرح الاخبار ، جلد 2 ، صفحهء 299 العمدة ، صفحهء 85 و صفحهء 238 کشف الغمة فی معرفة الائمة ، جلد 1 ، صفحهء 80 و کتب دیگر خاصه

11. محقق ثانی مقتدای شیعه (علی بن حسین بن عبد العالی کرکی) متوفی940 هجری قمری از علامه مجلسی نقل می کند که پیامبر اسلام صل الله علیه وآله فرمودند: 

«... یا علی تو مولای مومنان و حجت بعد ازمن بر همه مردم خواهی بود هرکس قبول ولایت تو را نمایید سزاوار بهشت است و هرکس منکر تو باشد مستحق دوزخ می باشد یا علی سوگند به آنکه مرا به نبوت بر انگیخت و مرا بر همه جهانیان انتخاب نمود اگر بنده ای خدای متعال را هزار سال عبادت نمایید مورد پذیرش حق قرار نمی گیرد مگر آن که ولایت تو و ائمه از فرزندان تو را د ارا باشد و ولایت تو پذیرفته نمی شود مگر همراه بیزاری و برائت از دشمنانت و دشمنان ائمه از فرزندانت  واین مطلب را جبرییل به من خبر داده است هر که خواهد بپذیرد و نخواهد انکار نمایید. (بحار الانوار ج27ص199و 63 )

 

 

روی تصویر کلیک کنید .