سه نما از سه نقطه تهران ...

ساعت 1:30 نیمه شب خانه باغی در شمال تهران :

 

- دیگه خسته شدم ، دیگه از این مهمونی های تکراری و این بریز و بپاش ها خسته شدم !

  اصلا یه چیزی که چند وقتی ما رو سر حال نگه داره ، پیدا نمیشه !

  - تو که هنوز یه ماه نیست از ... اومدی ! هر هفته هم که پارتی ات برقراره ، عرق و ورق و هر چی فکرش و بکنی دم دستته !

  - درسته ، اما این چیزا اونقده که از دور قشنگه ، داخلشون هیچی نیست ! دیگه دارم به بن بست می رسم ! چند وقتیه فکرم رفته خودمو راحت کنم ! دیگه خسته شدم از این زندگی کوفتی !!

 

 ساعت 11 شب خانه ای در جنوب تهران :

- این یه ذره مواد به کجای من میرسه ! صبح تا شب دست به هر غلطی که می زنم باز جواب یه وعده رو نمی ده ! اینم شد زندگی !!

  -  اینقدر لب به این کوفتی ها نزن ! حالم و به هم زدی ! هیچی تو خونه نیست ، برو یه چیزی بگیر کوفت کنیم ! داره از گرسنگی سرم گیج میره ! دیگه خسته شدم از این زندگی کوفتی !!

 

 

ساعت 3:30 شب حجره ای در یک مدرسه علمیه تهران :

 

« یا الهی و سیدی و مولای و مالک رقی ، یا من بیده ناصیتی ، یا علیما بضری و مسکنتی ، یا خبیرا بفقری و فاقتی ، یا رب یا رب یا رب ... »

  ای معبودم و آقایم و مولایم و صاحب تنم ، ای آنکه زمام اختیارم در دست اوست ، ای دانا به فقر و بیچارگیم ، ای آگاه به احتیاجم و بی چیزیم ،  ای پروردگار ، ای پروردگار ، ای پروردگار ... .

  -  چقدر این فراز ها شیرینه ، چقدر مناجات با خدا تو دل شب می چسبه ، چقدر آدم  سبک میشه ، اصلا وقتی با تو حرف می زنم انگار نه انگار هزار تا مشکل جور واجور دارم ، انگار نه انگار مادرم مریضه ، انگار نه انگار ... ، میدونم همه چیزا رو می بینی ، اگه صلاح دین من تو اینه منم پسندم آنچه را جانان پسندد !

قربون امیرالمومنین (ع) برم که این حرفا رو توسط کمیل (ع) به ما رساند ، واقعا اونایی که تو رو دارن چی کم دارن و اونایی که تو رو ندارن چی دارن ؟!