بیایید مشمول دعای رئیس مذهبمان شوبم !

غرض از آفرینش عالم و آدم، معرفت و عبادت خداوندی است که آیات علم و قدرت و حکمت بی‌انتهای او در تمام کائنات نمایان است و نظم حاکم بر جهان از ترکیب یک ذرّه تا هزاران کهکشان گواه وحدانیّت او است و بعثت تمام انبیاء برای این است که عقل آدمی را به علم و اراده او را به ایمان و روح او را به مکارم اخلاق و اعمال او را به خیر و صلاح هدایت کنند و نظامی قائم به قسط و عدل با اجرای احکام خداوندی که آسمان و زمین را به عدل به پا داشته به وجود آورند و آن غرض از خلقت و آن هدف از بعثت به وجود کسی میسّر شد که اصول و فروع اسلام را که حاصل رسالت فرستادگان خدا از آدم تا خاتم است از مبدأ تا معاد و از طهارت تا دیات به بشریّت آموخت و آفاق افکار را به انوار علم و حکمت کتاب و سنّت منوّر کرد.

 عامّه و خاصّه به علم و اجابت دعای او که دو علامت امامت است اعتراف کردند و اعلام علمای اسلام شهادت دادند که آنچه بشر به علم آن تا روز قیامت محتاج است، در کتاب اوست.

خاتم انبیاء او را صادق نامید، و اسم او را به روایت امام زین‌العابدین(ع) نزد اهل اسمان صادق است. خداوندی که فرموده (یا ایّها الذین آمنوا اتقو الله و وا مع الصّادقین) چنین صادقی را حجّت خود قرار داده است

 اول امام اهل سنت، مالک بن انس میگوید: «چشم من افضل از جعفربن محمّد در فضل و علم و ورع ندیده است» و ابو حنیفه او را اعلم الناس دانسته، و از امام مالکیه نقل شده است که بر قلب بشری افضل از او در علم و عبادت و فضل و ورع خطور نکرده است. سعادتمند مردمی که پیرو صادقی باشند که صادق ال محمّد(صلوات الله علیهم اجمعین) است.

 ابن شهر آشوب در (مناقب) و قطب راوندی در (خرائج) از مفضل بن عمر روایت کردند که: «با ابی عبدالله جعفربن محمّد(ع) می‌رفتیم، به زنی برخورد کردیم که گاو مرده در مقابلش بود، و آن زن و کودکانش گریه می‌کردند. آن حضرت از سبب گریه آن زن و طفلانش پرسید. گفت: این حیوان وسیله معیشت من و طفلانم بود، و اکنون در کار خود متحّیرم که چه کنم؟ فرمود: می‌خواهی خدا او را برای تو زنده کند؟ آن زن گفت: آیا با این مصیبت مرا مسخره می‌کنی؟ دعایی خواند و پای خود را به آن حیوان زد، گاو به سرعت سر پا ایستاد، آن زن گفت: به پروردگار کعبه، او عیسی بن مریم است و آن حضرت به میان مردم رفت تا کسی او را نشناسد.

کسی که از قدمش اعجاز نفس عیسی ظاهر می‌شود و نفسش حیات ابد به آدمیت می‌بخشد و مذهبش صراط مستقیمی است که انبیاء و مرسلین و شهدا و صّدیقین و عبادالله الصّالحین به آن متنعمند، روز شهادتش روز مصیبت اسلام و مسلمین است. وظیفه کسانی که مشرّف به شرف مذهب جعفری هستند آن است که روز شهادت آن حضرت به پا خیزند و در هیئت‌های عزاداری به شوق زیارت آن قبر ویرانه که کنه مخفی خدا در آن آرمیده، بر سر و سینه زنند، و به ناله‌های جانسوز به یاد آن امام مظلوم و پیکر مسموم و مرقد مهدوم، مشمول دعای آن حضرت شوند که فرمود: «اللهم ارحم الصّرخة التی کانت لنا». خوشا به حال آن دسته‌های عزاداری که با آن ناله‌ها، به دعای او رحمتی نصیبشان شود که خدای متعال فرمود: «و رحمة ربّک خیر ممّا یجمعون».

حضرت آیت الله العظمی وحید خراسانی