چرا لعن ؟

 

بعضا مشاهده می شود که اگر کسی دشمنان اهل بیت (ع) را لعن کند ( حال چه در خفا و چه آشکار ، چه با نام و چه مستعار که بحثی دیگر است .) مورد سرزنش و بی مهری بعضی از کسانی که بویی از برائت نبردند قرار می گیرد و این فقط به خاطر ندانستن و آگاهی نداشتن از احادیث و آیات قرآنی در رابطه با بیزاری از دشمنان اهل بیت (ع) می باشد . در صورتی که تبری و بیزاری از فروع دین شیعه اثنی عشری می باشد که طبق آیات قرآن و احادیث بر تمام شیعیان واجب است که اگر این فعل انجام نگردد مورد سرزنش خدا و اهل بیت (ع) قرار می گیرند .

یک سوال ؟

دوست عزیز ؛ شما که با لعن و برائت مخالف هستید ، اگر کسی وجهی یا مالی از شما را به ظلم و ناجوانمردانه غصب کند یا از بین ببرد و یا با شی ای به خودروی شما آسیب برساند یا خدای ناکرده مادر ، فرزند یا همسر شما را بیرحمانه مورد آزار و اذیت قرار دهد و یا نه جلوی منزل شما ماشین خود را پارک کند و یا زباله ای درب خانه شما بگذارد و ازاین قبیل ...

او را لعن و نفرین نمی کنید ؟ و از او برائت و دوری نمی جوئید ؟

تا به حال چند مورد از این مسائل برای شما پیش آمده و به چند نفر از این افراد که بعضا هم محب اهل بیت (ع) هم می باشند و اکثرا هم به خاطر سوء تفاهم و یا ندانستن ، عملی انجام داده اند ، برخورد کرده اید و برائت و دوری جسته اید ؟

اگر بگویید که من از آنها برائت نمی جویم که دروغ گفته اید و دروغگو طبق نص آیه قرآن مورد لعن می باشد(سوره نور آیه 7 ، سوره هود آیه 18)

و اگر جوابتان مثبت است ، پس چرا زمانی که دشمنان اهل بیت (ع) که باعث شدند در دین خدا بدعتها بوجود آید و ظلم های ناروایی در تاریخ بشریت بر انسانها شود و خلفای به حق خداوند را با فجیع ترین و بیرحمانه ترین وضع به شهادت برسانند و در طول تاریخ فرزندان آنها را به اسارت گرفته و در بدترین وضع به شهادت برسانند ، چرا شما ناراحت و عصبانی می شوید و می پرسید چرا آن بیرحمان و کافران مورد لعن و نفرین و بیزاری قرار می گیرند ؟

از یاد بردن تبری یعنی بی تفاوتی در برابر ظلمها وستمهایی که بیدادگران تاریخ بر صاحبان منطق وحی روا داشته اند ، آیا کدام انسان آزاده ای است که فریاد آزادگی سر دهد و بر سفره عشرت گساری بیدادگران بنشیند ؟

کدام اندیشه سالم این منطق ناستوده را می پذیرد که ظلم چون در برابر چشمان ما و در حضور ما الفاق نیفتاده است پی به آن بی تفاوت باشیم ! و از ظلم و بیزاری نجوئیم !

آیا ظلم دیروز تاریخ ، ظلم نیست ؟! و تنها ظلم امروز ، ظلم است ؟

شاید منکرین تبری خیال می کنند که این مقوله و فرهنگ ، با مدارا و آرامش و امنیت اجتماعی ناسازگار است ، پس در پاسخشان می گوییم که تبری اگر چه دست رد بر سینه هر ناشایستی است ولی هرگز با مدارا و امنیت ( و عدالت ) و آرامش اجتماعی ناسازگاری ندارد بلکه کمتر مقوله ای در دین مثل تبری مورد تاکید و سفارش قرار گرفته که حتما باید با مدارا و معاشرت نیکو و حسن خلق با مردم و امنیت فردی و اجتماعی ، توأم و همراه باشد .

مساله تبری و بیزاری از دشمنان اهل بیت ( علیهم السلام ) و همچنین مساله تقیه دو مبحث بسیار مهم و اساسی است که جای بحث فراوان دارد و جایگاه خاص خود را ، ما در این چند سطر فقط به برخی آیات و روایات در مورد لعن و بیزاری اشاره می کنیم و در آینده ان شاءالله به مساله تقیه خواهیم پرداخت .

از شما خواننده گرامی نیز تقاضامندیم ضمن اظهار نظر و راهنمایی ما فقط به این نوشته اکتفا نکنید و با تحقیق و تفحص بیشتر موضوع را پیگیری نمایید .

 

 

معنای لعن :

لعن به معنای طرد نمودن و دور ساختن از روی خشم است که در آخرت کسانی که مشمول این واژه اند به عقوبت می رسند و در دنیا از رحمت و توفیق الهی بریده می شوند و اما از جانب انسان لعنت نفرینی است بر دیگران . و این واژه ریشه در کتاب خدا ، قرآن کریم دارد که در حدود 35 آیه و 41 بار این کلمه و مشتقات آن به کار رفته است و خداوند در قرآن کریم ظالمان و دروغگویان و کافران و پیمان شکنان و منافقان و شیطان و ... را مورد لعن قرار داده است .

لعن در آیات قرآن :

ما به خاطر مختصر بودن فقط به آدرس آیه های قرآن کریم که در آن کلمه لعن به کار رفته است اشاره می نماییم تا شما خواننده گرامی به آن رجوع نمایید :

سوره بقره آیات 88 ، 89 ، 159 ، 161

سوره آل عمران آیه 87

سوره نساء آیات 46 ، 47 ، 52 ، 93 ، 118

سوره مائده آیات 13 ، 60 ، 64 ، 78

سوره اعراف آیات 38 ، 44

سوره توبه آیه  68

سوره رعد آیه 25

سوره اسراء آیه 60

سوره قصص آیه 42

سوره احزاب آیات 57 ، 61 ، 64 ، 68

سوره ص آیه 78

سوره محمد (ص) آیه 23

سوره هود آیات 18 ، 60 ، 99

سوره حجر آیه 35

سوره نور آیات 7 ، 23

سوره عنکبوت آیه 25

سوره غافر آیه 52

سوره فتح آیه 6

 

برخی آیات تبری و تفسیر آنها :

قبل از ورود به بحث توجه شما را به روایتی زیبا جلب می نماییم:

اصبغ بن نباته از امیرالمومنین علیه السلام نقل میکند که حضرت فرمودند: قرآن در چهار بخش نازل شده است، یک چهارم در رابطه با ماست، یک چهارم در رابطه با دشمنان ما. یک چهارم در رابطه با حلال و حرام و یک چهارم دیگر در واجبات و احکام. (شواهد التنزیل 1/45)

1) "مغضوب علیهم" و "ضالین" چه کسانی هستند ؟

غَیْرِ الْمَغْضُوبِ عَلَیْهِمْ وَ لا الضَّالِّین‏ (فاتحه/7) ابن ابی عمیر از ابن اذینه از امام صادق علیه السلام نقل میکند که آن حضرت در مورد آیه شریفه فرمودند: "المغضوب علیهم" ناصبیان و "ضالین" شک کنندگانی هستند که معرفت به امام علیه السلام ندارند (و در گمراهی و ضلالت افتاده اند) (تفسیر برهان 1/52 ح37)

2) آنان که غیر خدا را به خدایی گیرند ؟

وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ یَتَّخِذُ مِنْ دُونِ اللَّهِ أَنْداداً یُحِبُّونَهُمْ کَحُبِّ اللَّهِ

یعنی: بعضى از مردم معبودهایى غیر از خداوند، براى خود انتخاب مى‏کنند، و آنها را همچون خدا دوست مى‏دارند. (بقره/165)

جابر می گوید: از امام صادق علیه السلام در رابطه با تفسیر این آیه شریفه سوال نمودم حضرت فرمودند: آن گروه ، محبین دشمنان ما هستند که آنان را پیشوای خود قرار داده اند بدون آنکه پیشوای خود را کسی قرار دهند که خدای متعال او را به عنوان امام برای مردم قرار داده است . (تفسیر عیاشی 1/72 ح142، بحار الانوار 8/363 ح41، اصول کافی 1/374 رقم11)

3) گامهای شیطان ؟

یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا ادْخُلُوا فِی السِّلْمِ کَافَّةً وَ لا تَتَّبِعُوا خُطُواتِ الشَّیْطان‏

یعنی: اى کسانى که ایمان آورده‏اید! همگى در صلح و آشتى در آیید! و از گامهاى شیطان، پیروى نکنید. (بقره/208)

ابوبصیر گوید: امام صادق علیه السلام بعد از قرائت این آیه شریفه فرمودند: آیا می دانی "سلم" چیست؟ عرض کردم: شما داناترید. فرمودند: ولایه علی و الائمه الاوصیاء من بعده. یعنی ولایت امیرالمومنین علیه السلام و امامان جانشین بعد از اوست. سپس فرمودند: و گامهای شیطان به خدا قسم ولایت دشمنان امیرالمومنین (ع) را قبول کردن است. (بحارالانوار 24/159 ح1)

4)شیاطین زمان پیامبر اکرم (صلی الله علیه و اله)

وَ کَذلِکَ جَعَلْنا لِکُلِّ نَبِیٍّ عَدُوًّا شَیاطِینَ الْإِنْسِ وَ الْجِن‏

یعنی: اینچنین در برابر هر پیامبرى دشمنى از شیاطین انس و جن قرار دادیم‏. (انعام/112)

ابوحمزه از امام صادق علیه السلام نقل می کند که حضرت فرمودند: مبعوث نگشت پیامبری مگر اینکه در زمانش دو شیطان بودند که او را اذیت می نموده و بعد از او مردم را گمراه می کردند و دو شیطانِ هم زمان با پیامبر اکرم صلی الله علیه و اله دشمنان امیرالمومنین (ع) بودند. (الصراط المستقیم 3/40)

 

 

5) فقط حیدر امیرالمومنین است !

إِنْ یَدْعُونَ مِنْ دُونِهِ إِلاَّ إِناثاً وَ إِنْ یَدْعُونَ إِلاَّ شَیْطاناً مَرِیدا

یعنی: نمى‏خوانند جز خدا مگر منفعلها (مادگانی) را، و نمى‏خوانند مگر شیطان بیفائده را. (نساء/117)

احمد بن محمد السیاری در التنزیل و التحریف می گوید: شخصی بر امام صادق علیه السلام وارد شد. و گفت: سلام بر تو ای امیرالمومنین !

 امام صادق علیه السلام ناراحت شدند و فرمودند: همانا این اسم تنها مختص مولا امیرالمونین علی بن ابیطالب علیه السلام و هیچ کس صلاحیت آن را ندارد. و کسی راضی نمی شود  او را امیرالمونین علیه السلام خطاب کنند مگر اینکه مابون (اهل لواط) باشد! و اگر ابنه ای (مبتلا به لواط) نباشد به آن مبتلا می شود. و این قول خداوند است که میفرماید:

إِنْ یَدْعُونَ مِنْ دُونِهِ إِلَّا إِناثاً وَ إِنْ یَدْعُونَ إِلَّا شَیْطاناً مَرِیداً

یعنی: نمى‏خوانند جز خدا مگر منفعلها (مادگانی) را، و نمى‏خوانند مگر شیطان بیفائده را.

راوی می گوید سوال کردم: پس زمانی که قائم شما ظهور بفرماید او را به چه اسمی صدا می زنند؟ فرمودند: او را "السلام علیک یا بقیه الله، السلام علیک یابن رسول الله" خطاب می کنند. (بحارالانوار 37/331 و مستدرک الوسائل 10/400)

6) حسنه چیست ؟

مَنْ جاءَ بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ عَشْرُ أَمْثالِها

یعنی: هر کس کار نیکى بیاورد ده برابر آن پاداش خواهد داشت‏. (انعام/160)

در ذیل آیه شریفه از امام صادق علیه السلام روایت شده است که: هر کس هر روز صبح دشمنان امیرالمومنین (ع) را لعن کند خدای تعالی برای او هفتاد حسنه نوشته و ده گناه از او محو نموده و مقامش را ده درجه بالا می برد. (بحارالانوار 30/222)

7) ایمان چیست ؟ و کفر و فسوق و عصیان چیست ؟

وَ لکِنَّ اللَّهَ حَبَّبَ إِلَیْکُمُ الْإِیمانَ وَ زَیَّنَهُ فِی قُلُوبِکُمْ وَ کَرَّهَ إِلَیْکُمُ الْکُفْرَ وَ الْفُسُوقَ وَ الْعِصْیان‏

یعنی: ولى خداوند ایمان را محبوب شما قرار داده، و آن را در دلهایتان زینت بخشیده، و (به عکس) کفر و فسق و گناه را منفور شما قرار داده است. (حجرات/7)

در تفسیر علی بن ابراهیم قمی از امام صادق علیه السلام در ذیل این آیه چنین آمده است: مقصود از ایمان، امیرالمومنین علیه السلام است که خداوند ایشان را در دلهای مومنین زینت بخشیده است. و مقصود از کفر و فسوق و عصیان که خداوند آنها را در دلهای مومنین منفور قرار داه است: دشمنان امیرالمومنین (ع) می باشند . (تفسیر قمی 2/319)

چند روایت درباره تبری و لعن :

1. امام رضا علیه السلام فرمودند: کمال و نهایت دین در ولایت ما و برائت از دشمنان ماست. (بحارالانوار ج27ص58)

2. امام صادق علیه السلام فرمودند: دروغ میگوید کسی که گمان می کند دوستدار ماست اما از دشمنان ما برائت نمی جوید. (بحارالانوار ج27ص57)

3. امام صادق علیه السلام فرمودند: هر کس در کفر دشمنان ما (اهل بیت علیهم السلام) و کسانی که به ما ظلم کرده اند شک کند او خود کافر است.(بحارالانوار ج2 ص337)

4.  امام صادق علیه السلام فرمودند: کسی که نفهمد و نشناسد آن‌چه را که بر ما وارد شد و از ظلمی که بر ما روا شد و حقی که از دست ما رفت و... پس او شریک با ظالمین است. (عقاب الاعمال صدوق: باب عقاب ناصب، حدیث 6 ـ بحارالانوار: ج 8، ص 336 و ج 27، ص 55، حدیث 11.)

5. امیرالمؤمنین(علیه‌السلام) فرمودند: والله اگر این امت روی خاک بایستند با پای برهنه در حالی که بر سر خود خاکستر ریخته باشند و گریه و زاری کنند و بر کسانی که آن‌ها را گمراه کرد‌ه‌اند و راه خدا را بسته‌اند و مردم را به سوی جهنم خوانده‌اند؛ لعنت کنند باز این امت در لعن و بیزاری کم کاری کرده‌اند. (بحار الانوار ج30 ص 126)

6.  در روایت آمده است: مرد خیاطی دو پیراهن نزد امام صادق(علیه‌السلام) آورد و عرض کرد: من هنگام دوختن یکی از این دو پیراهن صلوات بر محمد و آل محمد (صلی الله علیه و آله) می‌فرستادم و هنگام دوختن دیگری لعن بر دشمنان محمد و آل محمد(صلی الله علیه و آله) می‌فرستادم. شما کدامیک را اختیار می‌نمایید؟ امام صادق(علیه‌السلام) پیراهنی را که با ذکر لعن دوخته شده بود انتخاب نمودند و فرمودند: من این پیراهن را بیشتر دوست دارم. (اماره الولایه: ص 51 ـ و تعلیقه شفاء الصدور: ج 2، ص 48)

7. نبی اکرم(صلی الله علیه و آله) به اصحابش فرمودند: ای بنده خدا دوست بدار به خاطر خدا و دشمن بدار به خاطر خدا و دوست بگیر به خاطر خدا و دشمن بگیر به خاطر خدا؛ پس به درستی که به ولایت خدا به کسی نمی‌رسد مگر از این راه و کسی طعم ایمان را نمی‌چشد اگر چه نماز و روزه زیاد به جا آورد مگر از راه تولی و تبری و امروز بیشترین دوستی‌ها و دشمنی های مردم به خاطر دنیاست و این دوستی و دشمنی‌ دنیایی ذره‌ای پیش خداوند تعالی ارزش ندارد.

راوی عرض کرد: چگونه بدانم دوستی و دشمنی من به خاطر خداست؛ دوست خدا کیست تا او را دوست بدارم و دشمن خدا کیست تا او را دشمن بدارم؟ پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) به سوی مولای ما امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب (علیه‌السلام)  اشاره فرمودند و فرمودند آیا علی را می‌بینی؟  راوی گفت: بله.

پس فرمودند: دوست بدار دوست علی(علیه‌ السلام) را چون دوست علی(علیه‌السلام) ولی الله است و دشمن بدار دشمن علی(علیه‌السلام) را چرا که دشمن علی(علیه‌السلام) عدوالله است .

سپس در ادامه فرمودند:

دوست بدار دوست مولا علی را هر چند آنکه قاتل پدر و فرزندان تو باشد و دشمن بدار دشمن مولا علی را هر چند او پدر و فرزندانت باشند.

(علل الشرایع: ج 1، باب 119)

--> ابوحمزه ثمالی نقل می کند که امام سجاد علیه السلام فرمودند: هر که جبت و طاغوت را هر روز یک مرتبه لعن کند خدای تعالی هفتاد هزار هزار (هفتاد ملیون) حسنه برای او بنویسد وهفتاد هزار هزار گناه از او محو کند و هفتاد هزار هزار درجه او را رفعت بخشد و هر که در شب یک مرتبه آن دو (جبت و طاغوت) را لعن کند همین ثواب در نامه عملش نوشته شود.

ابوحمزه گوید: بعد از شهادت امام سجاد علیه السلام خدمت مولایم امام باقر علیه السلام شرفیاب شدم و عرض کرد: مولای من! حدیثی است که از پدر بزرگوارتان شنیده ام. فرمودند: بگو. و من حدیث را برای حضرت خواندم. حضرت فرمودند: بله. ای ثمالی آیا دوست داری که من هم بر آن بیفزایم؟ عرض کردم: آری ای مولای من. حضرت فرمودند: هر کس که آن دو را یک مرتبه لعن کند در هر صبحگاهان هیچ گناهی برای او نوشته نمیشود در آن روز تا اینکه شب هنگام را درک کند و هر کس شب را سپری کند و آن دو را لعن کند برای او گناهی نوشته نمیشود در آن شب تا اینکه صبح را درک کند.

ابوحمزه گوید: بعد از شهادت امام باقر علیه السلام خدمت مولایمان امام صادق علیه السلام شرفیاب شدم و عرضه داشتم: حدیثی است که از پدرتان و جدتان شنیده ام. حضرت فرمودند: بگو آن را ای ابا حمزه. من نیز حدیث را برای حضرتش خواندم. حضرت فرمودند: حق است ای اباحمزه و فرمودند: و هزار هزار (یک میلیون) درجه بر او افزوده می شود. سپس فرمودند: همانا که خدا وسعت دهنده و بخشنده است.

(شفاء الصدور ج2ص378)

--> مـحـمـد بـن مـنـصـور گوید:  از عبد صالح (امام موسى بن جعفر علیه السلام ) درباره قـول خـداوند که می فرماید: بگو پروردگار من همه کارهاى زشت را، آنچه عیانست و آنچه نهانست را حـرام کـرده. (آیه33سوره اعراف) پـرسـیـدم.

فـرمـود: براى قرآن ظاهرى است و باطنى ، همه آنچه را خدا در قرآن حرام کرده ظاهر قرآن است و باطن آن پیشوایان جورند و همه آنچه را خـداوند در قـرآن حـلال فـرموده ظاهر قرآنست و باطن آن پیشوایان حق (اهل بیت علیهم السلام) هستند.

(اصول کافى جلد 2 صفحه 202 روایت 10)

--> امام صـادق عـلیـه السـلام فرمودند که رسول خدا (ص ) فرموده است : هـرگـاه پـس از مـن اهـل ریـب و بـدعـت را دیدید بیزارى خود را از آنها آشکار کنید، و بسیار بـه آنـهـا دشـنـام دهـیـد، و دربـاره آنـها بـد گـوئیـد، و آنـهـا را بـا بـرهـان و دلیـل خـفـه کـنـیـد که نتوانند در دل مردم القاء شبهه کنند و نتوانند بفساد در اسلام طمع کـنـنـد، و در نـتـیـجـه مـردم از آنـهـا دورى کـنند و بدعتهاى آنها را یاد نگیرند، و خداوند در بـرابـر ایـن کـار بـراى شما حسنات و درجات بنویسد و درجات شما را در آخرت بالا برد.

(اصول کافى جلد 4 صفحه :83 روایت 4)

--> سلیمان اعمش نقل می کند از امام صادق علیه السلام که ایشان از پدرانشان از امیرالمومنین نقل فرمودند که حضرت فرمودند: رسول خدا صلی الله علیه و اله به من فرمود: یاعلی ! تو امیر و مقتدای مومنان و امام پرهیزگاران هستی. یا علی ! تو آقا و سرور اوصیا و به ارث برنده دانش پیامبران، و در جایگاه صدیقین بهترین، و در میان پیشتازان برترین هستی. یا علی ! تو همسر سیده و سرور زنان جهان و جانشین بهترین پیغمبر از پیغمبران خدا هستی. یا علی ! تو مولای اهل ایمان و حجت خدا بعد از من بر تمام مردمان هستی. کسی که تبعیت کند از تو بهشت از برای اوست و هر کس با تو دشمنی کند مستوجب آتش و دوزخ است.

یا علی! قسم به آن کسی که مرا به نبوت مبعوث کرد و مرا بر تمام مردم برگزید اگر بنده ای از بندگان خدا هزار سال عبادت حق تعالی را کرد از او پذیرفته نمیشود مگر این که همراه با ولایت تو و ولایت امامان از فرزندان تو باشد. و ولایت تو هم پذیرفته نمیشود مگر این که همراه با برائت و بیزاری از دشمنان تو و دشمنان امامان از فرزندان تو باشد.

و جبرائیل مرا به این امر خبر داده است: "هر کس می خواهد ایمان بیاورد و هر کس می خواهد کفر ورزد" (کهف/29)

(بحارالانوار ج27ص63ح22)

--> ابوحمزه ثمالی گوید امام محمد باقر علیه السلام فرمودند: ای اباحمزه ! همانا کسی (واقعا) بندگی خدا را می کند که شناخت به او داشته باشد. واما کسی که شناخت به او ندارد مانند کسی است که عبادت و بندگی غیر او را می کند این چنین که مخالفین را در گمراهی می بینی.

ابوحمزه می گوید عرض کردم: خدا امور شما را اصلاح فرماید معرفت و شناخت خدا چیست ؟ حضرت فرمودند: شناخت خدا و معرفت به او چنین است که در پیروی از امیرمومنان علی علیه السلام و اقتدا به او و پیشوایان هدایت(امامان) بعد از او، و برائت و بیزاری از دشمنان ایشان به سوی خدا، تایید و تصدیق خدا و رسول ص را بکند.

ابوحمزه می گوید: عرض کردم خدا امور شما را اصلاح فرماید چه عملی را انجام دهم تا حقیقت ایمان را در خود کامل کنم؟

حضرت فرمودند: دوستی کن با دوستان خدا و دشمنی کن با دشمنان خدا و با راستگویان باش همانطور که خدا تو را امر فرمود. (کونوا مع الصادقین)

ابوحمزه گوید عرض کردم: دوستان چه کسانی هستند؟ حضرت فرمودند: دوستان خدا حضرت محمد رسول خدا ص و علی و حسن و حسین و علی بن حسین علیهم السلام پس امر منتهی به ما میشود و سپس به سوی فرزندشان جعفر علیه السلام اشاره نمود و فرمودند: پس هر کس که دوست بدارد ایشان را همانا دوستدار دوستان خداست و با راستگویان است. همانطور که خدا به او فرمان داده است.

ابوحمزه گوید: عرض کردم خدا امور شما را اصلاح فرماید، دشمنان خدا چه کسانی هستند؟ حضرت فرمود: چهار بت هستند. عرض کردم: چه کسانی هستند؟ فرمودند: ابوالفصیل و رمع و نعثل و معاویه (ابوبکر و عمر و عثمان و معاویه) و هر کس که متدیّن به دین آنها باشد. پس هر کس که با آنان دشمنی کند همانا با دشمنان خدا دشمنی کرده است.

(بحارالانوار ج27ص57ح16)

--> امام صادق علیه السلام فرمودند:  پدرم علیه السلام برایم روایت فرمود از پدرش علیه السلام و او از جدش رسول خدا صلی الله علیه و اله که فرمودند:  هر کس ناتوان است از یاری کردن ما اهل بیت ع پس در تنهایی و خلوت لعن کند دشمنان ما را. که در آن صورت ملائکه او را مساعدت کرده و کسی را که او لعنت کرده لعنت می کنند. و برای او ستایش و دعا می کنند و می گویند: خدایا درود بفرست بر این بنده ات که آنچه را که در توانش بود تقدیم کرد و اگر بیش از این هم می توانست انجام می داد. پس از جانب حق تعالی ندا می رسد که: اجابت کردم دعای شما را وصدای شما را شنیدم. و درود فرستادم به روح آن عبد در بین ارواح و او را از برگزیدگان و نیکان قرار دادم.

(تفسیر امام حسن عسکری علیه السلام ص47رقم21 – مستدرک الوسائل ج4ص410رقم3 – بحارالانوار ج27ص223ح11)

--> امام صادق علیه السلام فرمودند: دوستی اولیای پروردگار واجب و بیزاری جستن از دشمنان اولیای خدا نیز واجب است. بیزاری از کسانی که به آل پیامبر ص ظلم نمودند و نسبت به آنان پرده دری کردند. فدک را از حضرت فاطمه سلام الله علیها گرفتند و او را از ارث محروم داشتند و حقوق او و همسرش را غصب نمودند. و برای آتش زدن خانه حضرت فاطمه سلام الله علیها همت گماردند و ظلم به آنها را پایه ریزی کردند و سنت رسول الله ص را تغییر دادند واجب است. همچنین واجب است بیزاری جستن از ناکثین و قاسطین و مارقین و نیز بیزاری از تمامی انصاب و ازلام و پیشوایان گمراهی و رهبران ظلم از ابتدا تا انتهایشان. و نیز واجب است بیزاری از شقی ترین اولین و شقی ترین آخرین، پی کننده شتر ثمود و قاتل امیرالمومنین علیه السلام و نیز واجب است بیزاری از تمامی قاتلان اهل بیت علیهم السلام.

(خصال شیخ صدوق ج2ص607 – بحارالانوار ج27ص52ح3)

14. امام صادق علیه السلام فرمودند: دوستی اولیای پروردگار واجب و بیزاری جستن از دشمنان اولیای خدا نیز واجب است. بیزاری از کسانی که به آل پیامبر ص ظلم نمودند و نسبت به آنان پرده دری کردند. فدک را از حضرت فاطمه سلام الله علیها گرفتند و او را از ارث محروم داشتند و حقوق او و همسرش را غصب نمودند. و برای آتش زدن خانه حضرت فاطمه سلام الله علیها همت گماردند و ظلم به آنها را پایه ریزی کردند و سنت رسول الله ص را تغییر دادند واجب است. همچنین واجب است بیزاری جستن از ناکثین و قاسطین و مارقین و نیز بیزاری از تمامی انصاب و ازلام و پیشوایان گمراهی و رهبران ظلم از ابتدا تا انتهایشان. و نیز واجب است بیزاری از شقی ترین اولین و شقی ترین آخرین، پی کننده شتر ثمود و قاتل امیرالمومنین علیه السلام و نیز واجب است بیزاری از تمامی قاتلان اهل بیت علیهم السلام.

 

(خصال شیخ صدوق ج2ص607 – بحارالانوار ج27ص52ح3)

 

 

15. امام رضا علیه السلام از پدرانشان واز جدشان نقل کردند که ایشان فرمودند:

 

قنبره( نوعی گنجشگ به نام چکاوک ) را نخورید واو را دشنام ندهید و به دست بچه ها ندهید تا با آن ها بازی کنند چرا که این حیوان بسیار تسبیح می گوید وتسبیح أن این است : خدا مبغضین آل محمد علیهم السلام را لعنت کند . (بحار الانوار ج27ص273 )

 

 

16. محقق ثانی مقتدای شیعه (علی بن حسین بن عبد العالی کرکی) متوفی940 هجری قمری از علامه مجلسی نقل می کند که پیامبر اسلام صل الله علیه وآله فرمودند:

 

«... یا علی تو مولای مومنان و حجت بعد ازمن بر همه مردم خواهی بود هرکس قبول ولایت تو را نمایید سزاوار بهشت است و هرکس منکر تو باشد مستحق دوزخ می باشد یا علی سوگند به آنکه مرا به نبوت بر انگیخت و مرا بر همه جهانیان انتخاب نمود اگر بنده ای خدای متعال را هزار سال عبادت نمایید مورد پذیرش حق قرار نمی گیرد مگر آن که ولایت تو و ائمه از فرزندان تو را د ارا باشد و ولایت تو پذیرفته نمی شود مگر همراه بیزاری و برائت از دشمنانت و دشمنان ائمه از فرزندانت  واین مطلب را جبرییل به من خبر داده است هر که خواهد بپذیرد و نخواهد انکار نمایید. (بحار الانوار ج27ص199و 63 )