پروانه شو ...

روزی سوراخ کوچکی در یک پیله ظاهر شد . شخصی نشست و ساعتها تقلای پروانه برای بیرون آمدن از سوراخ کوچک پیله راتماشا کرد.

  ناگهان تقلای پروانه متوقف شد و به نظر رسید که خسته شده و دیگر نمی تواند به تلاشش ادامه دهد . آن شخص خواست به پروانه کمک کند و با یک قیچی سوراخ پیله را گشاد کرد. پروانه به راحتی از پیله خارج شد اما جثه اش ضعیف و بالهایش چروکیده بودند.

  آن شخص به تماشای پروانه ادامه داد . او انتظار داشت پر پروانه گسترده و مستحکم شود و پرواز کند؛ اما نه تنها چنین نشد و برعکس ، پروانه ناچار شد همه عمر را روی زمین بخزد و هرگز نتوانست پرواز کند .

  آن شخص مهربان نفهمید که محدودیت پیله و تقلا برای خارج شدن از سوراخ ریز آن را خدا برای پروانه قرار داده بود تا به آن وسیله مایعی از بدنش ترشح شود و پس از خروج از پیله به او امکان پرواز دهد . 

 

نتیجه اخلاقی داستان :

  گاهی اوقات در زندگی فقط به کمی تقلا نیاز داریم. اگر خداوند مقرر میکرد بدون هیچ مشکلی زندگی کنیم فلج میشدیم ؛ به اندازه کافی قوی نمیشدیم و هر گز نمی توانستیم پرواز کنیم .

  بارها شده زمین خوردیم ، به زمین و زمان چیز گفتیم و ... . اما تا حالا شده یک بار به این حوادث از یک پله بالاتر بنگریم ؟

 قطعا به نفعمان بوده و برای پرواز ما به سوی مقصد نهایی لازم است مگر نخواهیم بپریم ! و این را بدان که قطعا خدای از مادر مهربان تر ، خیر من و شما را می خواهد .